Gece Dertlenenlere...

   Her dert geceyi bekler ortaya çıkmak için. Göğü kaplayan o kapkara örtü yüreğimizi de örter sanki. Aydınlıkta aklına gelmeyen tüm sorunlar gecenin sisi ile birlikte bir bir sıralanır zihninde. Nereye gideceğini, ne düşüneceğini bilemezsin. Sonsuz bir korku sarar içini. Sanki hiç sabah olmayacak, gün doğmayacakmış gibi gelir insana. Döner durursun..Ne olacak, nasıl olacak diye düşünmekten diken olur batar o her gün üzerinde mışıl mışıl uyuduğun yumuşacık döşek. Ama üzülme. Normaldir dertlenmek, tasalanmak. Bil ki yalnız değilsindir. Seninle aynı vakitler kim bilir kaç kişi aynı kederle gözlerini tavana dikmiş, olmayan sabahı bekler. Tam da böyle hissettiğin bir anda şöyle yap: gözlerini kapa ve derin bir nefes al. Yaşadığını hisset ve şükret. Sevdiğin insanların gülen yüzlerini düşün. Onlar hala yanındaysa bir şükür de onun için et. Sonra, sonra en güzel ana sıra gelir. Yanında boylu boyunca uzanmış sevdiğini kolların uyuşana kadar kucakla. Artık pencereye doğru bakabilirsin. Gün ışımaya başlamıştır. Olmaz sandığın sabah, sevdiğinin kollarında, sevdiklerinin yüzü gözünün önündeyken oluvermiştir işte. Gece yalnız geçirilmez, karanlıktan yalnız çıkılmaz aydınlığa. Yolunu ararken, elini tutacağın bir yoldaşın olacak yanında...